Automobieltjes

 Er zijn van die zaken dat je denkt: W’rom? Dementievriendelijk.nl. Ik wil zo graag, maar het mag niet… maar ik wil wel… maar mag niet… dus… frustratie…

En wat doe je als je gefrustreerd bent? Precies, een stukje rijden. Als verantwoordelijke vader, huisgenoot, baasje, werknemer etc. neem je uiteraard de mobiel mee, want stel je voor, benzine op, auto stuk, boom in motorkap, tegenligger in motorkap, olielampje brandt, je weet het niet. Te veel om op te noemen. En in zulke gevallen wil je natuurlijk op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes op Facebook, Instagram, Google + en wachten tot je een Whats appje terugkrijgt waarin gemeld wordt wanneer de ophaalauto er is. Dus handigheid alom. En indien nodig kun je 112 bellen (Bellen? Wasda? Weet ik ook niet, maar heb ooit gehoord dat zoiets gedaan wordt als er bijvoorbeeld een boom in de motorkap zit).

Dus zo gezegd, zo gedaan. Eerst natuurlijk even buienradar checken. Zonnetje schijnt, voorhoofd verbrand, maar je weet het niet en idd, buienradar zegt dat het regent. Dus paraplu omhoog en rennend naar de auto. Plu goed uitkloppen en snel naar binnen. Motor starten, telefoon op passagiersstoel (hoeft niet in gordel, want heeft handige flipcase), en rijden maar. Even snel checken wat Kees-Jan met Klaas gedeeld heeft en de nieuwste foto’s van Bep effuh checkuh, felicitaties voor collega Hans-Jan (schijnt er ook te werken en is vriend, dus dan moet dat), appje sturen naar andere collega dat je over een half uur ongeveer aanwezig bent (net als gisteren, eergisteren, toendiegisteren etc.), even weer naar rechts sturen en handgebaar naar auto op andere weghelft, want zat ruimte, genieten van het gelukkig vrouw en kinderen-familiemoment-zonder-vader (valt altijd weer op, de gelukkigste momenten zijn blijkbaar zonder de vader), nog een paar vind-ik-leuks, likes of whatevers uitdelen, vloeken op de vrachtwagen chauffeur, omdat die plotseling voor je rijdt en hoe waanzinnig magisch ook, veilig aankomen op de werkplek. En daar weer verder, niet omdat het moet, maar omdat het kan, of andersom, of niet….

Maar dan de oplossing. De automobilist weet dat het niet goed is. Dat er ongelukken gebeuren, alleen niet bij hem/haar, want we zijn een goede chauffeur tenslotte en anticiperen als de beste (behalve thuis, dan willen we toch echt een bevestiging zien dat gras groeit en stof uit zichzelf verschijnt). Maar het is zooooo verslavend. Je probeert het te negeren, maar dan hoor je ‘ploink’ of ‘tringgg’ of ‘bèèèhhh of een ander persoonlijk geluid en hop aandacht afgeleid. In het hoofd gilt het ‘IK MOET HET ZIENNNNN’ en voor je het weet gaat de trillende hand naar het apparaat om slingerend en gillend bevrediging te vinden in het feit dat je nu weet dat Karel-Klaas-Jan relaxed is bij snackbar ‘de krokodel’ en geniet van het zonnetje (heeft die flapdrol nog steeds geen buienradar geïnstalleerd anders zou hij weten dat het regent!).

Verantwoorde burger zijnde dus maar het geluid uitzetten en kijken of het dan beter gaat. Helaas… Een knipperend lichtje. Wit of blauw. In je ooghoek blinkt het als de poolster voor de drie wijzen. De welvaart van sociale interactie weerspiegelt in de ogen. Je hoeft enkel nog met de vinger over het scherm te schuiven en te blijven kijken om de spaarstand voor de gek te houden. De eerste paar honderd meter hou je het vol, maar dan, onvermijdelijk. Weer het trillende handje, toeterende auto’s, de nodige gebaren en vrijheid van meningsuiting en wonderlijk genoeg opnieuw veilige aankomst (Nee, niet wonderlijk zei ik al, ik ben goede chauffeur, tsss).

Gelukkig hebben we daar dan weer onze maatschappelijk betrokken verzekeraars (je weet wel, die lui van premies, foei als je claimt enzovoorts). Die bedenken een app. Een app die je kan neerladen en die na installatie je telefoon uitschakelt als je harder gaat dan 15 kilometer per uur. De verslaving is echter megagroot, dus hoe haal je een hardcore automobielist (woordspeling, geen spelfout) over om je app te gaan gebruiken. Jawel, briljant, een oud-Hollandschgggg spaarsysteem. Laat je onderweg het apparaatje uitstaan krijg je spaarpunten. En met die spaarpunten kun je dan leuke dingen sparen (weekendje weg, sponsored by Center Parcs, wat je ook doet, alles begint met Marktplaats, de eerste drie maanden korting op je premie bij een aanvullende verzekering voor telefoonhoesjesschade, enzovoorts). En zo wordt de wereld weer een stukje veiliger. Enige nadeel is dat wanneer je met 60 door je woonerf rijdt en er ingebroken wordt bij een van de buren (had je die al als Facebook vriend?) de buurtwachtcriminaliteitspreventie-app ook niet werkt.

Het is bewonderenswaardig hoe er meegedacht wordt in oplossingen. Wellicht is de volgende stap een app die de telefoon uitschakelt zo gauw er op de fiets trapbewegingen geregistreerd worden. Enige issue die overblijft is de dementievriendelijkheid. Want wat als je vergeet de telefoon mee te nemen in de auto? Of als je de app wel hebt, maar harder rijdt dan vijftien kilometer per uur, vergeet dat je een rijbewijs hebt en plotseling een boom in je motorkap hebt? Weet je dan wel dat de telefoon weer werkt? Zegt de foon dan: Nu mag je! Toe maar! Of als je aankomt op de plaats van bestemming maakt het apparaat dan middels hard geluid en lichtflitsen kenbaar dat ie weer gebruikt kan worden? Of dat ie meegenomen wil worden? En ook belangrijk de LHBT-tolerantie factor, want waarom zijn de LED-lichtjes doorgaans blauw of wit? Waarom niet roze? Of regenboog? Of half blauw, half roze, zolang het foontje nog hormoontjes slikt? En hoe zit het als je in een rolstoel zit, elektrisch, en je rijdt harder dan vijftien kilometer per uur? En waar val je dan onder als je een dementerende homoseksueel bent, die aan een rolstoel gekluisterd zit en tijdens de operaties twijfelt of het geslacht eraf moet of niet en dan de app download, maar niet kan aangeven onder welke categorie hij valt en dus niet kan installeren, waardoor hij afgeleid wordt door het blauwe lampje en alsnog een boom in de motorkap heeft?

Genoeg werk aan de winkel dus, maar neemt niet weg, dat de eerste stap gezet is om de mobiel beter en efficiënter te integreren in het dagelijks leven.

Kain©

Gaat heen en verzekert u!

Terwijl de wereld in angst beeft voor terreur, agressieve hangjongeren van diverse etniciteit, Rusland, het Nederlands elftal, de politiek en ga zo maar door, is een separatistische groepering zich subtiel aan het manifesteren gericht op de herinvoering van het aloude klassensysteem.

‘jamaarrrr, hoe gaat dat in zijn werk dan?’

‘Nou, poeh, goh!’

‘Ja toe, brand los, vertel, vertel, VERTELLLL.’

Welnu, geachte lezer (ik begin niet in meervoud, want dat zou iets te hoogdravend zijn), het begon eens lang geleden met een vrijgezel in bezit van een diploma, waarmee hij/zij kon laten zien dat het niet zomaar de eerste de beste was. Nope. Goede catch, kan denken, heeft een visie, heeft door pure deductie kunnen achterhalen waar Abraham de mosterd haalt op jonge leeftijd en sterker nog, gaat daar heen op reis om cultureel geparfumeerd te worden. Begrijpt dat het op dit moment niet zo handig is om in het Midden-Oosten een groepsreisje te ondernemen, maar stelt dit dan vakkundig uit door op basis van filosofische en psychologische profilering van bevolkingsgroepen een tijdstip te bepalen waarop de pot zonder gevaar gehaald kan worden en de houdbaarheidsdatum nog niet overschreden is. Voor de lager opgeleiden onder ons: Dat zijn van die lui, waarvan wij denken dat die slim zijn.

Maarrrrrrrrrrrrr, hoe intelligent, speculatief, leergierig en doortastend ook, er was een probleem. Geen per.

‘Wat? Hoekandanou??’

‘Tja, wat zullen we zeggen…’

‘Jatoe, brand los, vertel, vertel, VERTELLLL.’

Nou, dacht de hoger opgeleide, ik is alleen. Ik ben ingeschreven bij allemaal dating sites (yep, want omdat de hoger opgeleide zo slim is en heel veel na moet denken is er weinig tijd om de sociale grenzen van het maatschappelijk aanvaardbare te onderzoeken met als resultaat een one-night of meerdere-night stand(en)), maar de enige luitjes die ik daar tegenkom zijn lager opgeleiden, die niet begrijpen waar ik het over heb. In het profiel staat een goed inkomen en daar komen ze dan op af, maar zodra het gaat over de economische herstructurering van Tadzjikistan en de mogelijkheid daar bijzonder voordelig op vakantie te gaan afgaande op de huidige beleggingsstructuur, haken ze af. En hoe lief iemand ook is, dat kan een tikje frustrerend zijn.

Zo bedacht, zo opgelost: daten voor hoger opgeleiden. De wat? Daten voor hoger opgeleiden. Dan kijken ze naar je niveau. Vrouwtje schrijft zich in, zet neer hbo-communicatiewetenschappen (of zoiets), vinkt aan dat ze jong en ondernemend is en dankzij haar bulletje een eigen bedrijfje heeft op kunnen zetten (communications, advice and consultancy). Door haar maatschappelijke en politieke inzichten heeft ze ontdekt dat ze van uit huis kan werken wat weer handig is vanwege de kinderen, die er nog niet zijn, omdat ze zicht eerst op haar carrière richt, maar we sluiten niets uit (en daar waren de scherpe inzichten van Rutte!). Zoekt een begripvolle, aantrekkelijke, sportieve, avontuurlijke ‘sparringpartner’ om even lekker mee te kunnen discussiëren, filosoferen en elementair fysica te extrapoleren onder het genot van een rood wijntje.

En zo ging het van start. Een lumineus, zichzelf in stand houdend idee. Hoger opgeleide vrouw zoekt hoger opgeleide man en gaat daten. Wonen samen, krijgen kinderen, vrouw verliest figuur, man mist moederkloek (ofwel de verzorgende factor), vrouw dijt uit, man krijgt bierbuik (of wijnbuik), ruzies (die de kinderen gelukkig niet mee krijgen, want die zitten in de opvang/crèche/dagouderzorgdingopvangachtigiets) en gaan scheiden. Snel weer trainen, foto en opnieuw inschrijven. Vicieuze cirkel.

Maar dit is de eerste stap! Want stelletje (voor scheiding etc.) is gelukkig samen, koopt huis, ootootje, gaat op reis, koopt leuke, slimme hoogopgeleide dingetjes, dus wat heb je dan nodig?

‘Oh, nou, toe, maak me gek! Wat?’

‘Dat wil je wel weten hè?’

‘Nou dat! Vertel, vertel, VERTELLLLLL.’

Jawisss, geachte lezer, uiteraard een verzekering! Dewat? Yep, een verzekering. Da’s zo’n ding waar je maandelijks een fiks bedrag heen stuurt en dan kan je centjes krijgen als er iets gebeurd, maar zodra je om die centjes vraagt gaan ze een uitgebreid onderzoek instellen om te bepalen of de aanvraag wel terecht is en als blijkt dat dit zo is dan moet je daarna meer betalen en waag het niet om in korte tijd nog een keer zoiets te vragen, want dan betaal je nog meer. Dussss, dat…. Maar goed, het zijn dus die gewone mensen, de lager opgeleiden, het plebs, dat ervoor zorgt dat de maandbedraagjes steeds hoger worden, want ja, die slaan met een hamer op hun laptop en zeggen dan tegen meneer de verzekeraar ‘is gevallen, kind liet van tafel vallen. Stuk. Kind hep straf had.’. En incasseren twee keer de waarde, kopen nieuwe en hatsenflats, toevallig volgt de tv twee maanden daarop.

En om al deze laagopgeleide verhogingen te voorkomen bedenken we een verzekering voor hoger opgeleiden. Want tsja, is de stelling, hoger opgeleiden maken minder snel schade. En omdat ze dat minder snel doen kan de premie lagerder blijven. En ze kopen verstandiger in en slaan niet met hamers op laptops of televisies en er is een extra korting mogelijk voor rechtsbijstand en toewijzing van een mediator als het nodig is. Maar dat is niet nodig want je maakt hoogopgeleide keuzes dus bewust en doordacht. En uiteraard zorgt men in het kader van betrouwbaarheid wel voor een stukje screening. Minstens opleidingsniveau hbo of universiteit, maarrrrrr (we zijn tenslotte nog jong) havo en vwo mogen zich ook aanmelden, want dat zijn de hoger opgeleiden van de toekomst en even slim.

En zo geschiede.

Een verzekering voor hoger opgeleiden met een bijzonder originele aansprekende naam (magikhierniezegguhwantisreclame). Gebaseerd op een lager schadepercentage onder hoger opgeleiden (wij plebs, foei). Een lagere premie vanwege diezelfde reden. Dus vreugd alom. En zo ontstaat er een ‘hoger opgeleide klasse’ met voordelige verzekeringen, eigen vrijgezellen en wat er allemaal nog meer gaat ontstaan en een ‘lager opgeleide klasse’, die met hogere premies, alles date wat een paal of gat heeft en wat er allemaal nog meer bestaat. Problemen wegdrinken en roken wordt het dan ook niet vanwege toenemende accijnzen. Afkicken in een kliniek is mogelijk en wordt vergoed, behalve de reiskosten, dus geen optie. En de maandlasten voor de sportschool gaan ten koste van de school van het kindeke thuis. En als blijkt dat de hoger opgeleiden toch iets meer schade maken, tsja, dan moet dat ergens door de lager opgeleiden komen, dus moeten die iets meer betalen. Zij zorgen tenslotte voor de meeste schade in tegenstelling tot de hoger opgeleiden. Die doen iets minder, kost wat meer, maar statistisch minder (loodverf, treintjes kopen etc.). Ach en ik heb in ieder geval een havodiploma, dus waar maak ik me druk om?

Kain®

Ontkalkende onthutsing of onthutsende ontkalking

 Voorthinkend op de gedachte dat de wereld tijdens etenstijd de noodzaak voelt diverse maag roterende fratsen te tonen (zie vorig verhaal over vaginale plantaardigheid) bleven de gedachten hangen bij voet hygiëne. Niet dat er een ondraaglijke stank naar boven komt bij het uittrekken van de schoenen, maar op het moment van volle maag, beginnen aan toetje en blij en dankbaar naar echtgeno(o)t(e) annex ingehuurde, gekochte of geleasde interieurverzorg(st)er/chefkok(kin) kijkend komt het zoveelste maatschappelijk schrijnende beeld voorbij op den interactieven televisie. 

 Dampende, halfverteerde resten verspreiden zich over tafel en toetjeskom (met naam van de gebruiker, want dat is leuk), terwijl de tisie ons deelgenoot maakt van de noodzaak de bestrijding van een ernstige ziekte niet te onderschatten. Een dusdanig reëel gevaar dat hiervoor een speciale pen is uitgevonden ter grootte van een vibrator en op dezelfde manier aangedreven door milieubewuste elektriciteit. Naast de toepassing als clitorale stimulator (na uiteraard grondige hygiënische reiniging (chilly, handige meeneemverpakking en meeslepende slogan ‘mijn intimiteit’) is de primaire toepassing van dit machientje bestrijding van een van de grootste bedreigingen voor het nageslacht der mensheid: kalknagels! De secundaire toepassing is uiteraard niet officieel, maar hiervoor dient enig geduld uitgeoefend te worden vooraleer de eerste filmpjes viral gaan (als het apparaat ook chilly zou heten krijgt de zin ‘ik en mijn chilly’ een hele andere betekenis).

 Maar wat is dat nou dan, zo’n kalknagel? Nou, tsja, ik durf het bijna niet te zeggen. Ik wist het niet, ik heb het geleerd, de ernst van de situatie ingezien en huiverend gelezen dat er op bepaalde sites over dit onderwerp (en dat zijn er veeeeeeeeeeeeeeeeellll) 8 vragen over te stellen zijn. Waarom acht? Geen enkel idee, want hier ben ik afgehaakt. In ieder geval den kalknagel is niets meer en niets minder dan… tadaaaa… schimmellllllllllll! En daar zijn we weer. Cirkeltje rond. Alleen deze keer niets over donzige haartjes tussen verwaarloosde schaamlipjes, geen wegwandelende eierstokken, geen groeiende clatoenplantages (er is vast iemand die dit leuk gevonden vindt), maar een vage, gele, smerige, oorsmeerachtige laag op de nagel. De omschrijving gegeven op www.kalknagel.eu (echt waar, bestaat! Tik maar in!) is dusdanig gruwelijk dat ik het bij deze vrije interpretatie houdt.

 Maar goed, gezien het feit dat ik op google binnen 0,37 maar liefst 62.400 hits krijg en kalknagel naar mijn weten nog steeds een Nederlands woord is, moet dit toch serieus genomen worden (en dan niet op de manier die sommige vrouwen/mannen wensen). Dus ondanks het onsmakelijke karakter en marketingtechnisch niet handig (of juist wel) gekozen tijdstip van kennisgeving mogen we ons gelukkig prijzen dat er mensen zijn, die onze maatschappij een dusdanig goed hart toedragen dat zij hier mechanismen ter bestrijding voor uitvinden. En niet alleen ter uitroeiing van de ziekte, maar tevens door mee te denken met de vraag ‘hoe nu verder?’.

 Nou, door een behandelset, een alles-in-één kuur en weer in een handige meeneemverpakking, waardoor deze onzichtbaar meegenomen kan worden in de tas. Nagelvijltjes, vloeistof, polijstmiddel, glijmiddel plus chilly doekjes, om de donzige restanten na clitoraal gebruik te verwijderen, en de moderne, zelfbewuste vrouw gaat lachend op pad. Wie doet haar wat? Helemaal niemand! Glanzende nagels, hygiënisch gereinigde vagina en een clitoraal orgasme dankzij de vijf meegeleverde opzetstukjes. En alles mede mogelijk gemaakt door een merknaam, die erg op een platvis lijkt. Toeval? Zolang de woordvoerder van de KLM Baksteen als achternaam heeft zeg ik: Neen! Dit is lotsbestemming! Een volgende stap in de humanitaire evolutie welke zal uitmonden in ultieme verlichting (en niet van Philips, want die gaan ze afstoten schijnt).

Kain®

't Is net Sinterklaas, maar dan anders...

Ik zie dat het negen maanden geleden is dat ik hier voor het laatst iets heb neergezet. En laat dat nu net aanleiding zijn om een klein ezelsbruggetje te maken naar iets dat schijnbaar na een dergelijke periode veel voorkomt. Maar wel iets dat lang onbesproken is geweest. Gelukkig leven we in de 21ste eeuw en na gevleugelde maandverbandjes, die het leed dat ongesteldheid heet tot een waar genot maken, zijn we doorgeschoten naar glimlach tampons (niet te verwarren met de jeukpoeder bevattende), fitness en circus inlegkruisjes naar ultravederlight, waarbij vrouwlief vol overgave en gelukzalig des ochtends het bed in springt naast manlief om hem begripvol aan te laten horen dat er de komende week geen sex zal zijn. Ten minste afhankelijk van de al dan niet aanwezige fetish binnen de relatie.
Het leven lijkt soms een groot ezelsbruggetje, want nu wil het toeval dat er mensen zijn met tv programma's, waarbij het nodig geacht wordt zelf te ontdekken of men gevoelig is voor een specifieke fetish of niet. Van voeten likken tot rubberen 'verstik' outfits of lederen riempjes in het kader van 'pijn is fijn'. Dit uiteraard in gedeeltelijk of geheel ontklede toestand, waardoor ik de volgende brug overezel. Binnen al dit natuurlijke geweld ontstaat het beeld van heerlijk ontspannen in een warme ruimte, zweten zonder gedwongen te zijn tot een ontlading en heerlijk in kruiden en bronnetjes dobberen. De term is wellness, ook heel 21ste eeuws en vindt plaats in een gelegenheid met allemaal naakte mensjes. Maarrrrrr... ik durf er niet meer heen... (let op de puntjes, tevens een uiting van sociale communicatie binnen de moderne gemeenschap).
Voornoemde programma's worden namelijk voor, na of eventueel tussendoor vergezeld van commerciële uitingen. Doorgaans onschuldig, want is om centjes te verdienen en dat hoort er nu eenmaal bij. Echter blijkbaar is de vaginabeschermvrouwvrolijkmaakonderhoudsmarkt nog lang niet verzadigd. Wanneer het begonnen is weet ik niet, maar iedere keer dat ik een naakte vrouw rond zie lopen ongeacht uiterlijk, voorkomen, uitstraling, ras, kleur, geloof, verbouwd of half, kan  ik me niet meer aan het beeld van over datum kaas onttrekken. Voorzien van groene plekjes met vele, vele dunne draadjes, die zich langzaam over het oppervlak verspreiden. Net zo lang tot het geheel een donzig uiterlijk krijgt, wat doorgaans lieflijk zou zijn, ware het niet dat er een megastank bij hoort. De keuze om de koelkast dicht te laten en een nieuwe te kopen lijkt dan makkelijker te maken. Dat zal ook de  reden zijn dat er soms mensen dagen lang in huis liggen te vergaan, omdat de buren denken dat de koelkastdeur net open is gedaan en ach ja, het is ook maar een man alleen.
Ergens kwam op een dag het hygiënische doekje voorbij ten behoeve van de intieme delen, waardoor de vrouw zich spontaan mega zelfverzekerd voelde. En ook nog in handige meeneemverpakking. Niets mis mee, dan weet je tenminste dat als je een leuke ontmoeting met bijhorende gevolgen hebt en er zit iets dergelijks in de handtas, ze in ieder geval schoon ende proper is. Maar dit werd snel gevolgd door een ander fenomeen. De vrouw heeft last van schimmel. Schimmel? Yep, schimmel. En dan dus niet het onvolprezen daklopende paard van de oude man in december, maar andere (ik weet ook niet welke biologische variaties er zijn, maar... (altijd drie, goed in de gaten houden) dat wil ik ook niet weten.
Om deze schimmel te bestrijden zijn er volgens de laatste methodes handige capsules, die men in kan brengen. Uiteraard weer verteld door een prachtige vrouw van in de veertig met een grijns waar de EO-jongeren nog een puntje aan kunnen zuigen. Alles in haar leven is opgelost. De nakende overgang geen duistere grens der ellende meer. Voorheen geholpen door bloedlekverhinderende maatregelen in verschillende diktes, vormen en absorberende vermogens mag ze nu gebruik maken van de handige capsule, waardoor de donzige draadjes geen kans krijgen. Er zijn ook andere vormen, maar het beeld wat gecreëerd is heeft mij dit doen vergeten.
Probleem is nu dat, wanneer ik naar de sauna wil, de neiging heel groot is om een rugzak met capsules mee te nemen. Dit om te voorkomen dat het beeld van de koelkast het moment van ontspanning wegneemt. Bij ieder meer of minder geschoren vrouwelijk lichaamsdeel in alle vormen van verschijning zie ik talloze draadjes een weg naar buiten zoeken. Schaamhaar lijkt niet meer op schaamhaar en schaamlippen, strak, rimpelig of uit gelubberd lijken allen op een variant van de schimmelus infectius. De enige gedachte die nog in me opkomt is: daar moet een capsule in, daar moet een capsule in.
Het logische gevolg is dat ik niet meer naar de sauna kan. Het beeld van donzige, groene en witte draderigheid plus de geur van de openstaande koelkast maken dat ik mij niet in zou kunnen houden. En als ik dwangmatig allemaal capsules in vrouwen ga lopen duwen op dees intieme plekken blijkt in ene dat de gelukzaligheid niet meer aanwezig is. Nee, normaal er naar kijken zit er niet meer in. Zelfs de op zich mooie reclames van een erotisch postorderbedrijf maken het aangezicht van kanten stringetjes en dergelijke anders. Daar moet een capsule in, daar moet een capsule in...

Kain© 2016 (...)